Faro’s strijd om culturele hoofdstad, een talentvolle jonge architect en “steak tartare"

De pogingen van Faro om in 2027 Portugal als culturele hoofdstad te mogen vertegenwoordigen liepen al snel spaak. Ondanks een geweldig programma met veel “Modernistische” architectuur en een eerbetoon aan de lokale jaren ’50 architect Manuel Gomes da Costa, moest Faro, net als Maastricht in 2018, andere steden als Evora, Braga, Aveiro en Ponta Delgada helaas voor laten gaan. Het heeft in de voorbereiding in ieder geval een mooie inventarisatie opgeleverd aangaande het architectonische erfgoed in Faro, zoals te lezen valt uit deze promotiefolder die de stad had opgesteld: https://www.faro2027.eu/uploads/7/0/6/1/70619115/momo_em_faro_eng.pdf

De brochure kwam mede tot stand door de samenwerking met het Franse koppel Christophe & Angelique de Oliveira (met Portugese roots) die hotel “The Modernists” in Faro runnen en “Modernistische” architectuur tot hun promotiemodel hebben gemaakt. Afgelopen najaar hebben ze voor het eerst een ‘’Modernist Weekend” gehouden in Faro met rondleidingen, een conferentie, een retro-diner, een expositie en de mogelijkheid om bekende gebouwen te bezoeken, waaronder “Casa Gago Rosa” van Manuel Gomes da Costa. Voor het einde van het jaar is er weer een nieuw “Modernist Weekend” gepland en sinds kort bieden ze ook rondleidingen aan via hun website.

Qua aandacht voor architectuur hoeft Faro echter niet meteen bij de pakken neer te gaan zitten, want waar een deur dicht gaat, gaat een andere deur weer open. De talentvolle jonge architect Philippe Paixão, die met zijn bureau Corpo Atelier in Faro is gevestigd, is onlangs door het blad ArchDaily uitgeroepen tot één van de “twintig talentvolste jonge architecten van 2022 ter wereld”. Geen geringe last op de schouders van een jong bureau met nog maar een beperkte, maar wel verrassende productie.

Philippe Paixão en Corpo Atelier wisten al eerder de architectuurtijdschriften te halen met opzienbarende “woonhuizen” in Vilamoura. Zoals het “Huis tussen twee witte muren” dat indruk maakt door de open ruimte met zwembad die lijkt uitgekapt te zijn tussen twee bewoonbare wanden.

Het andere project is het “Huis met de vijf terrassen en een tuin” dat doet denken aan een huis met betonnen “Hoela Hoeps” die een gevarieerde en transparante overgangsruimte rondom het gebouw opleveren.

Het laatst gerealiseerde project, het eigen woonhuis van Philippe Paixão aan het einde een doodlopend straatje Rua Manuel Penteado tegen de oude vestingmuur van Faro verrast door zijn ingetogenheid en subtiele details. Een volgende stap in de carrière van Philippe en die van Faro is de uitnodiging die hij heeft ontvangen om Portugal mede te vertegenwoordigen op de Architectuur Biennale van Venetië dit jaar met als thema “O Laboratorio do Futuro”. Ook Faro zal zich niet onbetuigd laten en aan zijn deelname de nodige aandacht schenken.

Philippe Paixão en Corpo Atelier maken ook deel uit van een onlangs in Faro geopende Galerie Gama Rama met een winkel en Art Studio’s in een schitterend origineel en mooi oud pand aan de Rua do Prior no.13 dat via een overdekte “Brug der Zuchten” over de weg verbonden is met het pand aan de overkant. Een galerij die het bezoeken meer dan waard is en na een uitdagende monumentale trap verrast met frisse en enthousiaste kunst voor betaalbare prijzen.

Wanneer u dan toch aan deze kant van Faro bent waar de terrassen, kroegen en restaurants een nieuwe flair geven aan een buurt waar je 10 jaar geleden ’s avonds liever langs liep dan er doorheen, moet U zeker een bezoek brengen aan P’tit Bistró aan de Avenida da República 86 voor de niet vegetariërs onder ons staat hier een gerecht op de kaart dat je in Portugal maar weinig tegen komt: de steak tartare in een kleine en een grote uitvoering. Vooral in België is het een veel voorkomende specialiteit, bestaande uit rauw rundvlees met dito ei en toebehoren. Een gerecht dat ik vooral ken van nachtelijke tochten in Luik waar dit gerecht aan je tafel wordt geprepareerd en opgediend. De steak tartare is er echter alleen voor de niet vegetarische liefhebber. Het is soms net als met modernistische architectuur: je vindt het verrukkelijk of je gruwelt ervan.