Hedendaags Modernisme in de Algarve.

Vila "Estalagem da Cegonha" in Quinta de Lago

Van de huidige generatie Portugese architecten behoort Pritzkerprijs-winnaar Eduardo Souto de Moura absoluut tot de top. De Pritzker Prize is een internationale architectuurprijs, die te vergelijken is met de Nobelprijs, maar dan op het gebied van architectuur. Alvaro Siza is een andere Portugese architect die de prijs een tiental jaren voor Souto de Moura in ontvangst mocht nemen. Niet slecht voor een land met een bescheiden bouwvolume om zo mee te draaien in de top van de architectuurwereld. Beide architecten komen uit “architectuurschool” van Porto en behoren duidelijk tot “Modernisten” waarvoor deze opleiding bekend staat. Tot de bekende projecten van Eduardo Souto de Moura in de Algarve behoort de villa “Estalagem da Cegonha” in Quinta de Lago in Loulé. Onlangs maakte de gemeente bekend bezig te zijn dit woonhuis aan de Avenida Ayrton Senna 33 op de lijst te plaatsen van “Gemeentelijke Waardevolle Gebouwen”. Deze villa doet denken aan de bouwdoos die je als peuter had en waar je via de gaten in de deksel geometrische vormen moest stoppen. Souto de Moura heeft gewoon zijn kinderspeelgoed vertaald in een rechthoekig woonhuis met een patio in de hoek en als bekroning op het dak een verzameling geometrische vormen geplaatst.

Convento das Bernardas’in Tavira

Een ander bekend project van Souto de Moura in de Algarve is de restauratie en transformatie van het - naast de nieuwe markthal in Tavira gelegen - voormalige klooster ‘Convento das Bernardas’ tot een luxe wooncomplex. Zie Blog: https://ap.lc/FZMCx - Convento das Bernardas.

Gonçalo Byrne is een eveneens met internationale prijzen bekroonde “modernistische architect” van wie in de Algarve een aantal bekende projecten te bewonderen zijn. Voor de stad Faro ontwierp hij het nieuwe ‘Teatro das Figuras’ dat dominant aanwezig is, rechts naast de rotonde met de motorrijder bij het binnenkomen van de stad.

Teatro das Figuras in Faro

Het Teatro das Figuras markeert met zijn dominante terugvallende toneeltoren behalve de ingang van de stad ook de ingang naar het wandel- en fietsgebied van het “Parque Reiberinho”. Het theater kan ook bezocht worden voor een rondleiding; op aanvraag uiteraard. Vooral het brede toneel en alle technische mogelijkheden worden door de artiesten van het theater, volgens de medewerker die er ons met veel enthousiasme rondleidde, veelvuldig geroemd.

Palacio de Estoi

In Estoi staat het Laat-Barokke ‘Palacio de Estoi’, dat in de overlevering vooral als voormalig ‘Lusthof” bekend staat. Het werd door architect Domingos da Silva Meira in het begin van de negentiende eeuw gebouwd voor Francisco do Carvalhal e Vasconcelos. Na het overlijden van het laatste lid van de familie en een tijd van verval werd het aan het begin van de twintigste eeuw verworven door de gefortuneerde José Francisco da Silva en gerestaureerd. Officieel zou deze nieuwe eigenaar de titel van ‘Burggraaf’ hebben verworven voor de wijze waarop hij het Palacio gerestaureerd heeft. In de verhalen die in Estoi rondgaan is het echter vanwege de wilde feesten die hij er organiseerde en de mogelijkheid voor zijn machtige vrienden om er amoureuze avonturen te beleven . Het is terug te zien in de frivole tegeltableaus op de wanden van de Follies in de paleistuin. Door de Pestana group is het complex ingelijfd bij hun imperium van Poussadas en het is een waar genoegen om door de zalen en de paleistuinen te struinen of om iets te drinken op het terras of binnen aan de bar. Architect Gonçalo Byrne werd gevraagd om het om te vormen tot een 4-sterren Hotel, hetgeen hij deed door naast de restauratie ook een strakke betonnen vleugel met 63 kamers toe te voegen en te voorzien van een begroeid dak, een tuin en een zwembad met spa en andere voorzieningen verscholen in het landschap met uitzicht op de omringende landerijen. Een confronterend staaltje moderne minimalistische architectuur. Je zou het niet verwachten maar de kleurige poppenhuis architectuur van het Palacio de Estoi en de harde zakelijke betonnen uitbreiding gaan - mede gezien de groene context - heel goed samen in dit charme hotel. Een geslaagde samensmelting van kitscherige historiserende architectuur en hedendaags brutalisme.

Biblioteca Municipal Álvaro de Campos in Tavira

Een van de mooiste ‘hedendaagse’ architectuurprojecten in de Algarve is de Biblioteca Municipal Álvaro de Campos in Tavira tegenover de Ermida de São Sebastião. Dit door architect Carilho da Graca ontworpen gebouw staat op een bijna volledig bebouwd driehoekige grondstuk waar vroeger de gevangenis van Tavira stond. Behalve dat de architect het moeilijke grondstuk op een hele efficiënte manier gebruikte, heeft hij met respect voor de context de voorgevel van de gevangenis laten staan en subtiel ingevoegd in zijn ontwerp. Het heeft geleid tot een strakke bibliotheek met een prettige buitenruimte door het ingenieus gebruik van de oude voorgevel als afscheiding van de patio met tuin waar het bij het lezen van een krant of boek of het nuttigen van een drankje uit de bar aangenaam vertoeven is. Hier niet de harde confrontatie zoals bij het Palacio van Estoi maar - vooral door de wit gesausde wanden van zowel de gevangenis en de nieuwe bibliotheek - een harmonieus geheel omgeven door roestbruine wanden in cortenstaal die de prettige opgang naar het hoger gelegen toegangspleintje bij de ingang omlijsten.